En daar zijn we dan!
6 oktober 2018 - Puducherry, India
Gisterochtend begonnen we aan ons avontuur. We ontmoetten onze bouwgroep op Schiphol, iedereen goedgemutst en een tikkeltje nerveus. Het gaat beginnen!
De vluchten gingen eigenlijk vlekkeloos; wat schudden en hobbelen, maar uitstekend verzorgd en gelijk vast een vleugje Indiase cultuur. Dat voelde fijn! Ook gelijk thuis in de curry's 😁
Na de twee vluchten stapten we over op de meest bijzondere bus tot nu toe. Een combinatie van uitzonderlijke vrolijke en guitige buitenkant en een uitermate muffige binnenkant.
Waar je bij andere steden vaak vrij snel de 'rust in rijdt' ging de drukte van Chennai eigenlijk naadloos over in de drukte van alle andere stadjes. Een kakofonie aan geluiden, wonderlijke toeter concerten en loslopende koeien. Na 24uur reizen was dit vrij intens. Alle zintuigen geprikkeld.
Vanmorgen rond 9u (24u na vertrek op Schiphol) kwamen we aan in ons fijne hotel in Pondicherry. Na een warm onthaal, inclusief Bindi, mochten we genieten van een heerlijke douche en nog plezieriger; een heerlijke diepe slaap tussen schone witte lakens 😁
Opgefrist en vol enthousiasme gingen we nu echt India in. En alle verhalen zijn waar, weten we nu. India heeft een hoge mate van hysterie over zich. Kleuren, geuren, geluiden en alle mogelijke vervoersvormen. Hele families en huisdieren op scooters of mini vrachtwagentjes. Kleurrijk en altijd druk. Bijzonder veel oude Honda's voor de mannen en best moderne scooters voor de vrouwen. Honden, koeien en tuctucs. Alles tegelijk en in een voor ons onbekende vorm van harmonie.
We bekeken een papierfabriek in Pondicherry waar een echt ambacht nog dagelijks ingezet wordt om de mooie handgemaakte papieren te maken. Die wij herkennen van onze wereldwinkels. Prachtig om te zien. Zoveel toewijding om zo'n tijdrovend proces in stand te houden.
Tijdens onze echte welkomstbijeenkomst van Habitat hoorden we meer over de inhoud van onze week. Hoe wij de Irula's mogen helpen eindelijk een plek in de maatschappij te krijgen. Hoe zij de eerste generatie mogen worden die respect ontvangt, want tot op heden werden zij niet als 'mensen' beschouwd. Hoe wij hun huizen mogen helpen bouwen zodat hun kinderen de eerste generatie is die naar school zal gaan . Dan ben je toch wel even stil.
Het zet gelijk de toon voor de rest van de week. Vandaag voelen we ons een beetje toerist maar vanaf maandag gaan we echt bijdragen. Iets betekenen. Waanzinnig dankbaar dat we dit mogen doen. Samen en dankzij jullie.
Wat zijn onze eerste bevindingen? India heeft ambitie. Dat zie je in alles; India wil groeien, ontwikkelen en beter worden. Dat zie je aan alle initiatieven en bouwprojecten. Het voelt alleen alsof ze niet aan doorbouwen toekomen door een soort oneindige bouwvak. Plannen en dromen maar (nog) niet de middelen of capaciteiten om door te pakken. Daar gaan wij in bijdragen ! Want wat een prachtige cultuur.
En nu weer tussen de lakens. Morgen gaan we de omgeving verkennen !
Liefs Hanneke en Berthy
De vluchten gingen eigenlijk vlekkeloos; wat schudden en hobbelen, maar uitstekend verzorgd en gelijk vast een vleugje Indiase cultuur. Dat voelde fijn! Ook gelijk thuis in de curry's 😁
Na de twee vluchten stapten we over op de meest bijzondere bus tot nu toe. Een combinatie van uitzonderlijke vrolijke en guitige buitenkant en een uitermate muffige binnenkant.
Waar je bij andere steden vaak vrij snel de 'rust in rijdt' ging de drukte van Chennai eigenlijk naadloos over in de drukte van alle andere stadjes. Een kakofonie aan geluiden, wonderlijke toeter concerten en loslopende koeien. Na 24uur reizen was dit vrij intens. Alle zintuigen geprikkeld.
Vanmorgen rond 9u (24u na vertrek op Schiphol) kwamen we aan in ons fijne hotel in Pondicherry. Na een warm onthaal, inclusief Bindi, mochten we genieten van een heerlijke douche en nog plezieriger; een heerlijke diepe slaap tussen schone witte lakens 😁
Opgefrist en vol enthousiasme gingen we nu echt India in. En alle verhalen zijn waar, weten we nu. India heeft een hoge mate van hysterie over zich. Kleuren, geuren, geluiden en alle mogelijke vervoersvormen. Hele families en huisdieren op scooters of mini vrachtwagentjes. Kleurrijk en altijd druk. Bijzonder veel oude Honda's voor de mannen en best moderne scooters voor de vrouwen. Honden, koeien en tuctucs. Alles tegelijk en in een voor ons onbekende vorm van harmonie.
We bekeken een papierfabriek in Pondicherry waar een echt ambacht nog dagelijks ingezet wordt om de mooie handgemaakte papieren te maken. Die wij herkennen van onze wereldwinkels. Prachtig om te zien. Zoveel toewijding om zo'n tijdrovend proces in stand te houden.
Tijdens onze echte welkomstbijeenkomst van Habitat hoorden we meer over de inhoud van onze week. Hoe wij de Irula's mogen helpen eindelijk een plek in de maatschappij te krijgen. Hoe zij de eerste generatie mogen worden die respect ontvangt, want tot op heden werden zij niet als 'mensen' beschouwd. Hoe wij hun huizen mogen helpen bouwen zodat hun kinderen de eerste generatie is die naar school zal gaan . Dan ben je toch wel even stil.
Het zet gelijk de toon voor de rest van de week. Vandaag voelen we ons een beetje toerist maar vanaf maandag gaan we echt bijdragen. Iets betekenen. Waanzinnig dankbaar dat we dit mogen doen. Samen en dankzij jullie.
Wat zijn onze eerste bevindingen? India heeft ambitie. Dat zie je in alles; India wil groeien, ontwikkelen en beter worden. Dat zie je aan alle initiatieven en bouwprojecten. Het voelt alleen alsof ze niet aan doorbouwen toekomen door een soort oneindige bouwvak. Plannen en dromen maar (nog) niet de middelen of capaciteiten om door te pakken. Daar gaan wij in bijdragen ! Want wat een prachtige cultuur.
En nu weer tussen de lakens. Morgen gaan we de omgeving verkennen !
Liefs Hanneke en Berthy
Jullie zullen prachtig opgaan in de omgeving, zo kleurrijk als jullie zijn.
Enjoy!